แก่อย่างสุขุม

บุญเทียม เกษียณอายุแล้วได้ย้ายเข้าไปอยู่บ้านหลังใหม่ตั้งใจว่าจะใช้ชีว ิตอย่างสงบสุข แต่โชคร้ายบ้านหลังนั้นอยู่ใกล้โรงเรียนมัธยมชายที่มีนักเรียนเ กเรอยู่กลุ่มหนึ่งวันๆนักเรียนกลุ่มนี้จะถือไม้ตะพดเดินตีสิ่งข องต่างๆที่จะก่อให้เกิดเสียงดังกังวาล ไม่ว่าจะเป็นรั้วเหล็กดัดประตูเหล็ก ราวสะพาน ถังขยะ ฯลฯ ชาวบ้านในละแวกนั้นจะรู้สึกรำคาญที่ถูกรบกวนซึ่งก็รวมถึงบุญเที ยมด้วยเมื่อเห็นว่าบุญเทียมเป็นผู้ใหญ่จึงมาปรึกษาแทนที่บุญเที ยมจะออกไปห้ามปรามหรือขอร้องให้เด็กเกเรเหล่านั้นเลิกกระทำดังก ล่าวบุญเทียมกลับเดินไปหาเด็กเหล่านั้นในเช้าวันหนึ่ง

บุญเทียม : หนูๆทั้งหลาย ลุงเป็นคนชอบเสียงดนตรี ไม่ชอบอยู่เงียบๆลุงจะให้เงินหนูคนละ20 บาททุกวัน ถ้าพวกหนูมาเคาะรั้วหรือถังขยะให้เกิดเสียงอันดังอย่างน้อยวันล ะครึ่งชั่วโมง

เด็กเกเรเหล่านั้นรับเงินจากบุญเทียมวันละ 20 บาทต่อคนแล้วก็เดินเคาะประตูถังขยะ ฯลฯดังที่เคยปฎิบัติทุกวันเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ เช้าอีกวันหนึ่งบุญเทียมออกมาพบเด็กเกเรเหล่านั้นด้วยสีหน้าที่ ไม่ค่อยจะดีนัก

บุญเทียม : หนูๆทั้งหลาย เนื่องจากตอนนี้สถานะการณ์ทางการเมืองไม่สู้จะดีมีการประท้วงกั นบ่อยส่งผลเศรษฐกิจซบเซารายได้ของลุงก็ลดลงไปด้วย ลุงขอจ่ายให้พวกหนูคนละ 10บาทต่อวันก็แล้วกัน หวังว่าพวกหนูคงเห็นใจลุงนะ

เด็กเกเรเหล่านั้นรับเงินจากบุญเทียมวันละ 10 บาทต่อคนแล้วก็เที่ยวเดินเคาะรั้ว ประตู ถังขยะฯลฯ อย่างที่เคยปฏิบัติ อีกสัปดาห์หนึ่งต่อมาบุญเทียมเดินออกมาพบเด็กเกเรเหล่านั้นด้วย ความเศร้าสร้อย

บุญเทียม : หนูๆทั้งหลาย ลุงมีความเสียใจที่ต้องบอกว่าตอนนี้บ้านเมืองยุ่งเหยิงมาก เงินบำนาญของลุงก็ถูกตัดทำให้ลุงจำเป็นต้องลดค่าจ้างของพวกหนูเ หลือแค่วันละบาทต่อคนเท่านั้น

หัวหน้าเด็ก : จะบ้าเหรอ วันละบาทต่อคนเนี้ย เราไม่ยอมทำให้โง่หรอก ขอบอกไปจ้างคนอื่นละกัน พวกเรา ไปกันเถอะ

แล้วเด็กเกเรเหล่านั้นก็โยนไม้ตะพดที่ใช้เคาะเสียงดังใส่ถังขยะ และเดินจากไปชาวบ้านละแวกนั้นก็อยู่กันด้วยความสงบสุขมาจนถึงทุ กวันนี้

1 ความคิดเห็น:

ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

อิอิ

แสดงความคิดเห็น